بسم الله الرحمن الرحیم

نورای عزیزم، سلام.

مدتی‌ست برایت نمی‌نویسم و نمی‌دانم من را بابت دور شدنم می‌بخشی یا نه. از تو معذرت می‌خواهم و می‌خواهم برایت از دویدن‌های پیوستهٔ این روزهایم بگویم. من تمام این روزها را دویدم نورا. برای رسیدن به رفته‌ها، برگشتن به خانه‌ و نزدیک شدن به دورها. حالا که برایت می‌نویسم، خسته از دویدن متوالی گوشه‌ای نشسته‌ام که هیچ آغوشی ندارد. به رفته‌ای نرسیدم، هیچ دیواری بوی آشنای خانه را نداد و دورها فقط دورتر شدند. حکایت این روزهای من اما نورا، تلاش کردن و نرسیدن نیست؛ تلاش کردن و از دست دادن است.